Ik ben een vrouw van 46 jaar en liep vanaf mijn 13de jaar bij allerlei hulpverleners. Diverse instanties en therapieën heb ik over een periode van 30 jaar bezocht en ondergaan.

Periodes van zware depressies, seksueel misbruik, eetstoornissen, zelfhaat, destructief gedrag en suïcidale neigingen wisselden elkaar af. 

Tot op het moment dat ik het niet meer kon volhouden. Ik zo moe was van alles waar ik tegen moest vechten en ik letterlijk geen energie meer had om te leven. Ik lag een groot gedeelte van de dag op bed. Mijn gezin werd gerund door anderen en mijn man. 

Ik kwam via via bij Gideon en Jennifer terecht. En dit was voor mij eigenlijk mijn laatste “therapie” die ik nog wilde doen. 

We hebben mijn leven van begin af aan doorgenomen. En ik kwam erachter dat er heel veel deuren opengezet waren waardoor de duivel binnen was gekomen om te roven en te stelen in mijn leven. Deze deuren sluiten vond ik eerlijk gezegd best pittig. Er kwamen heel wat gevoelens van schaamte, schuld en onzekerheid voorbij. 

Ook kwam het stuk vergeven aan de orde. Wat heb ik daar jullie hulp bij nodig gehad om deze woorden uit te spreken. 

Inmiddels ben ik 9 maanden verder en slik ik geen medicatie meer voor depressie. Ben ik weer moeder in mijn eigen gezin en vrouw voor mijn man. Is mijn lichaam niet meer smerig en gebruikt. Ontwikkel ik een gezond eetpatroon.  

Ik dank God voor het werk wat Hij door deze 2 mensen heeft gedaan voor mij. 

Ik dank God dat ik volkomen eerlijk durfde en kon zijn over alles wat er gebeurd was in mijn leven.